بسم الله الرحمن الرحیم
«دل خوش» مسئله اصلی همه آدم هاست! زندگی بدون دل خوش، در حقیقت مردگی است. همه انسان ها می خواهند «باشند»، اما نه یک بودنِ پر از غم. به همین دلیل است که اگر غم بر آنها غلبه کند، ترجیح می دهند اصلا «نباشند»! و خودکشی می کنند. نگاهی به آمارها به روشنی نشان می دهد که حتی در کشورهایی که سالیانه به عنوان شادترین کشورهای جهان معرفی می شوند، میزان بالایی از افسردگی و خودکشی وجود دارد.
غم و شادی مسئله ای است که برای آن در تمام جهان، اتفاقات، تغییر و تحولات و تصمیمات بزرگی صورت می‌گیرد و البته بسیاری از این تصمیمات خسارت بار است. این به دلیل فقدان «دانشِ لازم» است که ما به آن می گوییم: «فقه شادی».
لازمه شاد بودن، «داشتن» است؛ حالا این آدم بیچاره که می‌خواهد شاد باشد، باید چقدر دارایی داشته باشد تا شاد بشود؟ آدم به اندازه چیزهایی که دارد شاد است، ولی به همان اندازه هم ترسِ «از دست دادن» دارد! و همزمان به اندازه چیزهایی که ندارد غم دارد! این یک «دو دوتا چهارتای منطقی» است. با این منطق چطور می‌شود شاد بود؟ برای شاد کردن این آدمی که به خاطر چیزهایی که ندارد غم دارد، و به خاطر چیزهایی که الآن دارد، ترسِ «از دست دادن» دارد، چه راه حلی وجود دارد؟!
اینجاست که خدا از ما می پرسد: «دلت می‌خواهد شاد باشی؟ آن هم شادی کامل دائم؟! دلت می‌خواهد یک آمپولی به تو بزنم، که دیگر هیچ وقت هیچ غم و غصه و ترسی نداشته باشی»؟! همه ما می گوییم: «بله. ای کاش از حالا به بعد ذره‌ای، لحظه‌ای، غم وترس نداشته باشم». خدا می گوید: «من اصلاً تو را برای شاد بودن آفریده ام! و راه حل آن را در «فقه شادی» برای شما قرار داده ام».
ما در کارگروه تفریح و نشاط، تصمیم گرفته ایم اولاً دانش صحیح نشاط و شادی را با توجه به دستورات خداوندِ خالق شادی، فرا بگیریم و می دانیم که این دانش فقط برمبنای «توحید من» قابل استخراج است؛ و ثانیاً می‌خواهیم جامعه کوچک مان (جامعه آرمانشهر) را با طرح های علمی، به جامعه ای شاد و بدون غم و افسردگی تبدیل کنیم.
«توحید من» یعنی…
«توحید من» یعنی یک من بیشتر وجود ندارد و او خداست. «من دوم»ی وجود ندارد و ما همگی در حقیقت «من های الهی» هستیم که از خدا جدا نیستیم. بنابراین تو از من جدا نیستی و اصلا «تو خودم هستی»! پس من حتما به تو (که خودم هستی) خوبی می کنم و حتما به تو بدی نمی کنم… اما انسان ها غفلتاً خودشان را من دوم و سوم و هفت میلیاردم تصور می کنند! و همه بدبختی ها از همین توهمِ من دوم شروع می شود! «منِ دوم» غمگین است، ترسو است، نگران است و این «من توهمی» هرگز شادی را تجربه نخواهد کرد…
می خواهم بدانم…
برای رسیدن به شادی کامل دائم، باید دانش آن را به دست بیاوریم. خداوند این دانش را دردسترس همه قرار داده است. می دانید کجا؟ در «کلمه ها»! کافی است با ادبیات خدا آشنا شویم و بعد می بینیم که یک دانش عجیب و زیبا و کاربردی در زنجیره ای از لغات برای ما آماده است. مثل راهی که قدم به قدم آن مشخص شده است و سرانجام ما را به یک شادی کامل دائم می رساند. اما این لغات در کدام زبان است؟ همان زبانی که خدا اول خلق کرد! نه این ادبیات من درآوردی آدمها!
بر اساس روایات، وقتی آدم، حوا را دید گفت: خدایا این موجود زیبا چیست که او را دوست دارم و می‌خواهم به رویش نگاه کنم؟ خدا فرمود: این کنیز من، حواست. آیا دوست داری همیشه با تو باشد تا مونس تو بشود و برایت حرف بزند؟ آدم گفت: بله. خدا فرمود: او را از من خواستگاری کن… بعد آدم و حوا با هم حرف زدند. به کدام زبان؟ زبان عربی. خداوند گنج بزرگ علم لغات را در زبان عربی الهی قرار داده است که «فرهنگ لغت حق» است. شاید با یک مثال بهتر بتوانیم این موضوع را درک کنیم. ما در زبان فارسی از کلمه «شادی» استفاده می کنیم. اما در زبان عربی لغاتی مثل نشاط، سرور، شعف، فرح و… را می بینیم که هر کدام علمی را به ما منتقل می کنند. در فرهنگ لغت صحیح، کلمات پدر و مادر و فرزند دارند!! مثل زنجیر، قبل و بعد دارند و مثل درخت، ریشه و ساقه و شاخه و ثمر دارند. ما به دنبال کلماتی هستیم که ثمرشان «شادی بی پایان» است و برای به دست آوردن آن «پژوهشکده قرآن و حدیث» را تأسیس کرده ایم.
اما فرض کنید یک نفر در جایی محبوس است و به قرآن و حدیث هم دسترسی ندارد! یا اینکه به قرآن و حدیث اعتقادی ندارد. ما می گوییم که با «اندیشه صحیح» برمبنای «توحید من» و «تو خودمی» می توان راه های رسیدن به شادی کامل دائم را پیدا کرد. به همین دلیل است که در روایات داریم یک ساعت «فکر صحیح» بهتر از هفتاد سال عبادت است. بنابراین کارگروه نشاط «اندیشکده توحید من» را ایجاد کرده است.
قرار است چه کنیم؟
کارگروه نشاط ان شاء الله دو موضوع کلی را در دست اجرا دارد: اولاً معاونت پژوهشکده و اندیشکده، «فقه شادی» را از دو منبع «قرآن و حدیث» و «اندیشه صحیح» استخراج می کند و در اختیار جامعه آرمانشهر قرار می دهد تا همه اعضای جامعه «بدانند»! ثانیاً معاونت های پنجگانه: مناسبتها و اردوها، ورزش، بازی، سرگرمی، جوک و فکاهی، طرح های اجرایی برای ایجاد «شادی همه گیر» حتی برای اهل قبور!! را تنظیم و اجرا خواهد کرد.
با ما همراه باشید…
